We zijn uitbehandeld…

We zijn uitbehandeld zoals ze dat noemen bij de GGZ, met een gevoelloze blik kijkt hij mij aan, mijn maag draait om.

Ik ben op huisbezoek bij een jong echtpaar. Toen de voordeur open ging en ik achter hem aan de trap op liep wist ik al dat het hier niet goed ging. De onhygiënische lucht en zeer vieze trap waren daar een indicatie van. Via de achterkamer waarin een bed staat, daar kom ik later op terug, kom ik via een smal paadje in de zitkamer. Overal liggen papieren op de grond, maar ook verpakkingsmateriaal, lege medicijn strips , heel veel viezigheid en een hele dikke laag stof. Daarnaast staan er een flink aantal dozen in de woning. Ik stel mij voor en vertel wat ik hier kom doen, gelaten kijken ze mij aan.

Zullen we eerst even een rondje door jullie huis maken, zodat ik in kaart kan brengen hoe het er uit ziet, ik doe dat bij alle klanten hoor, dat is onderdeel van mijn bezoek. Oké, ik loop mee zegt dhr. Mw zit apathisch voor zich uit te staren en lijkt niet alles mee te krijgen.

Dit is dus onze woonkamer, oké duidelijk. Volgende ruimte, dit is onze slaapkamer, er staat een tweepersoonsbed waarvan duidelijk is dat deze al heel lang niet verschoond is. Wie verschoond er hier het bed, bent u dat of doet uw vrouw dit? Nee, dat doen wij niet, het lukt ons niet. Ik denk dat het bed al meer dan een jaar niet meer is verschoond. (slik) Mag ik weten waarom het jullie niet lukt? Ja, we hebben beide forse psychische problemen en dat houdt ons tegen om dit bijvoorbeeld op te pakken. We kunnen elkaar daar ook niet in helpen.

Krijgen jullie hierbij hulp? Nee er werd ons gezegd dat we zijn uitbehandeld. Mijn maag draait om. Ik zie twee jonge mensen die het zonder begeleiding gewoon echt niet kunnen en nu kijken alle instanties dus de andere kant op en laten de situatie totaal escaleren. Zijn emotieloze blik raakt mij diep. Jeetje hoe is dat voor u om dat te horen. Ik begrijp het niet Dees, mag ik Dees zeggen, ja tuurlijk. Ik hoor stemmen in mijn hoofd en kan het nauwelijks aan, met begeleiding hielden we het best op orde, voorheen hadden we ook altijd huishoudelijke ondersteuning erbij, maar toen moesten we het doordat de regelingen wegvielen zelf alles betalen en dat konden we niet. Alles viel toen weg en nu lopen we totaal vast.

Nemen je klachten nu ook toe, nu het niet meer schoon en opgeruimd is? Ja, we slikken steeds meer pillen om de rust te behouden in ons hoofd, daardoor worden we ook steeds suffer en hebben we forse geheugenproblemen. Ons ritme is ook weg en dat geeft nog meer onrust en dat kunnen we niet aan.

Oké duidelijk, kom volgende ruimte. De keuken, mijn schoonmoeder heeft hem laatst schoongemaakt want het gasfornuis ging raar doen doordat het volstond met vet. Hele steekvlammen, kijk maar. Ik zie inderdaad schroeiplekken en ben blij dat er door het sociale netwerk is ingegrepen. Maar eerlijk, het is 1 grote onhygiënische bende, heel vet , veel afwas is er trouwens niet. Wassen jullie wel af als je hebt gekookt, nee, we maken onze borden schoon met onze etensresten en de pannen hergebruiken we dagelijks. Ik laat het even bezinken. Wel goed dat jullie regelmatig koken en dus ook boodschappen doen. Ja, we doen het niet dagelijks, want dat lukt niet. Maar een paar dagen in de week mag ik het van mijn hoofd en dan eten we weer.

Oké, kom volgende ruimte. De badkamer, hoe gaat het hier. Nou iedere maandagavond douchen we om 20:00 uur en trekken we schone kleren aan. Daar leven we dan de hele week in. En ‘savonds kleed je je dan om om te gaan slapen? Nee, we slapen ook in onze kleding. En wie doet de was, die doen we zelf. Ik zie een droogrek met kleding die te drogen hing, want daar ligt een dikke laag stof op. Ik betwijfel of er schone kleding wordt aangetrokken.

De toiletruimte is mogelijk nog viezer, de schimmel en vuiligheid op de muren, waarvan ik niet kan zien wat het ooit was. De toiletpot ziet er meer zwart dan wit uit deze wordt niet bijgehouden. Daarnaast is er nog een kamer die vol staat en net zo eruit ziet als de rest van het huis. We gaan terug naar de huiskamer.

Ik leg heel duidelijk uit dat we hier niet komen opruimen, maar wel komen ondersteunen met schoonmaken. Lukt het je om de papieren op te ruimen, nou het zijn allemaal rekeningen die betaald zijn en die moeten in die ordners. Alles is klaar daarvoor maar ik kan dat niet, mijn sociale netwerk gaat dat oppakken maar die komen pas over een tijd weer hier. Kan je ze dan bijvoorbeeld in een doos stoppen, want anders moeten we er omheen schoonmaken en dat zou wel een beetje jammer zijn he. Ja, dat lukt mij wel.

Vergeleken met vroeger mogen we nu van de gemeente nog maar beperkte taken doen, afwassen zoals je net vroeg valt daar niet onder. Ik leg het principe van resultaat financiering uit en zie teleurgestelde blikken. Ik begrijp heel goed dat er behoefte is aan zoveel meer. Wil je anders woonbegeleiding, want ik denk dat dat wellicht een goede ondersteuning voor jullie kan zijn. Daar zijn we voor afgewezen.

Ik vraag mij serieus af hoe het kan dat hier verder niemand in kan wat betreft begeleiding, deze mensen zouden bij de hand genomen moeten worden en hulp moeten krijgen. En nu, door alle bezuinigingen vallen ze tussen wal en schip. Het is geen oplossing dat een klant aangeeft dat het niet goed gaat en dat je dan de medicatie verhoogt. Je zult eerst moeten onderzoeken waarom het niet goed gaat. En daar wat aan doen. Ik vind dit diep en diep triest en helaas staat deze casus niet op zich zelf.

Ik geef tips, stel een schema op wanneer er wat gedaan moet worden en vraag of ze hun netwerk hier bij willen betrekken. Ik hoop dat het netwerk het aankan, maar vrees het ergste. Al denk ik dat mijn schema enige houvast kan bieden.  Het is niet mijn taak om dit voor ze te doen maar ik vind dat deze twee mensen, die het zo goed proberen te doen, deze hulp verdienen. Zoveel zelf kennis en weten wat je wel en niet kan, hoe weinig dat in andermans ogen ook is, vind ik heel erg knap. En, ik heb nog een paar minuten over, dus waarom zou ik dat niet goed benutten.

Ik sta weer buiten en loop in gedachten naar mijn auto.

In deze maatschappij zijn er nu eenmaal een aantal mensen die het niet zonder begeleiding kunnen redden. En is het dus nodig om die begeleiding te bieden. Door dat niet te doen, zoals hier is gebeurd gaat de situatie escaleren. Vervuiling, verwaarlozing, ongedierte en daardoor overlast bezorgen voor hun buren is, hiervan een direct gevolg. Voorheen gebeurde dat nauwelijks, nu kom ik dat wekelijks tegen. Het is triest om deze mensen te zien worstelen en om te moeten constateren dat ze het niet redden zonder hulp.

Liefs Desiree