Onmogelijke keuzes door de werkdruk

Werkdruk, de kranten staan er vol mee. Een tekort van duizenden zorgmedewerkers dat betekent in de praktijk dat heel veel zorgverleners meer uren werken dan hun contract toe laat. (na drie maanden structureel overwerken mag je die meer uren op contract basis claimen he) Het is ook zo dat er van parttimers flexwerken wordt geeist. Dat houdt in, zoals ik in mijn eerdere blog al uitlegde http://zorg.burokersten.com/2018/03/24/hoe-werkt-het-eigenlijk-op-de-werkvloer/

dat je wordt ingezet op de drukke tijden en dus meerdere diensten per dag moet werken en om aan je contracturen te kunnen komen, meerdere dagen per week. Met als gevolg dat je minder tijd hebt voor je sociale leven en minder tijd hebt om te herstellen van het werk.

Maar de personeelstekorten maken ook dat je in spagaat komt te staan als meerdere klanten je tegelijkertijd nodig hebben, want wie ga je het eerste helpen. Onmenselijke keuzes zijn dat en zeker niet  uit te leggen aan de klant. Ook maakt het de kans op fouten groter, waardoor er naast klachten ook levens in gevaar kunnen komen.

Onderbezetting op de SEH (Spoed Eisende Hulp) geeft dat men continue handen te kort komt, de wachttijden oplopen en de adequate zorg onder druk komt te staan. Fouten nemen toe, hoe kwalijk dan ook, door de druk worden dingen vergeten en zijn dossiers niet altijd compleet. De ziekenhuizen zijn overvol dus ook het doorplaatsen van patiënten naar de afdelingen is lastiger dan gedacht en daarom moet er vaker op zoek gegaan worden naar oplossingen buiten het betreffende ziekenhuis, soms naar een ander ziekenhuis soms naar een andere zorginstelling of toch maar naar huis.

Maar het geeft aan de andere kant ook heel veel onbegrip van de mensen die zo lang moeten wachten in de wachtkamers, daardoor lopen de gemoederen met enige regelmaat hoog op en neemt dus de agressie toe. Dat helpt niet het werk makkelijker te maken. Het lontje wordt bij de zorgverleners ook korter en ook al is dat niet goed te praten, menselijk is het wel.

Maar ook in de zorginstellingen is de het tekort nijpend, klanten hebben verplichte beddagen, douchen gaat volgens douchelijsten maar vaak komt het er niet van, alle minuten zijn van te voren uitgeteld en het is aanpoten terwijl je van te voren al weet dat je het niet gaat redden, gaan de medewerkers er iedere dienst toch weer vol voor. Respect voor mijn  lieve collegae.

Ook in de thuiszorg is het zorgwekkend, want ook daar zijn er teveel klanten ten op zichte van de medewerkers, de klanten worden verdeeld onder de medewerkers en het komt voor dat de medewerkers uren later komen dan gepland. Super triest maar de medewerkers kan dit niet worden aangerekend.

Maar ook de huisartsen komen om in het werk, de praktijken worden steeds groter, de complexiteit van de patiënten neemt toe en de huisarts is daardoor overbelast.

Laten we nu met zijn allen constateren dat het zo niet langer kan.

Nou Dees, hoor ik je al zeggen, wat zijn dan de oplossingen? Ik heb die ook niet kant en klaar liggen. Wel vind ik dat mensen meer hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. Met een klein sneetje in je vinger hoef je natuurlijk niet naar de SEH, je kan er ook zelf een pleister op plakken nadat je het goed hebt uitgespoeld. Of je gaat langs de huisartsen post, zodat de praktijkverpleegkundige je even kan behandelen. Mensen met lichte verhoging, oh zuster ik heb enorme koorts, met 38,6…kan je zelf toch ook wel verzinnen dat je een paracetamol kunt innemen en even kan aankijken hoe je erop reageert.

Daarnaast denk ik dat je de zorg aantrekkelijker zou moeten maken, er is nu een enorme verantwoordelijkheid die je niet terug ziet in de beloning, ja inderdaad het salaris zal fors omhoog moeten. Ook de scholing zal onder de loep genomen moeten worden. Want als je fulltime werkt, in onregelmatige diensten, met een gezin heb je echt geen energie, onder deze omstandigheden om een 4 jarige opleiding te doen. Is er dan geen andere optie, ja zeker wel.

Ik heb een aantal jaren geleden een EVC (Erkenning Verworven Competenties) procedure gevolgd. Wat is dat precies, je wordt getoetst op je kennis en je kunde door middel van bewijsmateriaal wat je moet aanleveren. De behaalde competenties daar krijg je certificaten voor en als je nog scholing nodig hebt, zul je de dingen die je niet voldoende beheerst of hebt kunnen aantonen daarop worden geschoold. Als je alles hebt behaald zou je de certificaten moet kunnen verzilveren in een diploma. Ik zeg bewust moeten kunnen, want in de praktijk ligt dat helaas een stuk moeilijker. Ik heb na 4 jaar strijd zeer recent mijn MBO 4 kunnen omzetten in een diploma en nu mag ik hetzelfde gaan proberen voor mijn HBO niveau 5. Het zou de zorg een stuk aantrekkelijker maken en de groeimogelijkheden die er nu nauwelijks zijn kunnen stimuleren. Het geeft voor de werkgever heel veel voordelen, meer kwaliteit op de werkvloer in een kortere tijd. En daardoor ook ruimte om meer mensen op te leiden.

Ik denk zelf om na het verzilveren van mijn verpleegkundige HBO 5 door te gaan voor mijn master. Master hoor ik je denken, waarom dan, nou om de huisarts meer te ontlasten, direct de klant te kunnen helpen en niet onnodig de lijnen in de zorg te belasten. Mag je als HBO-er alleen doorverwijzen en lijnen uitzetten, met een master kan je net een paar stappen meer zetten. Zijn ze er dan al volop, nee, zeer zeker niet, maar daar zullen we dan samen het verschil moeten aanmaken.

Natuurlijk ben ik kritisch, maak ik dingen mee die ik niet zou moeten maken en die ik eigenlijk ook niet mee wil maken. Ik schrik dat ik lees dat mijn collegae in het land deze dingen herkennen, dat wil namelijk zegen dat het niet op zich zelf staat en dat is zeer zorgwekkend. Maar ik denk ook in oplossingen, meer de verantwoordelijkheid en de regie bij de klant neer leggen, anders gaan opleiden en beter gaan belonen. Natuurlijk zie ik enorme managementlagen, dat is echt niet nodig en zeker niet van deze tijd. Ook daar zal naar gekeken moeten worden. Meer handen aan het bed, de verantwoordelijkheid neerleggen waar die hoort en managers met een verplichte zorgachtergrond, zodat ze ook weten aar ze over praten, want daar gaat de communicatie nog al eens mis. Als je niet het ziekte inzicht hebt, maak je niet altijd de beste keuze, wees je daarvan bewust. En zet domotica in, de automatisering in de zorg kan veel breder worden ingezet, maak gebruik van de social media, communiceer op die manier met je klanten ipv zoveel te telefoneren.

Ook vind ik dat de zorgverzekeraars niet de macht zouden moeten hebben, die hoort bij de arts en bij de zorgverlener. Het steeds maar weer overtuigen wat je nodig hebt om kwaliteit bij de klant te kunnen leveren is ronduit belachelijk. Al die formulieren invullen om je handelingen te verantwoorden en de eis dat je de privacy van de klant moet bloot geven, het kan en mag gewoon niet. Al die extra bureaucratie, al die procedures omdat het vertrouwen er kennelijk niet is. Alsof ik verzin wat de klant heeft en ik verzin wat ik daarvoor nodig heb om mijn klant te helpen. Alsof ik niet kan zien dat mijn klant pijn heeft, de laatste dagen ingaat en een morfinepomp behoeft. Zorgverzekeraars wijzen aanvragen af, willen na het overlijden nog zorgplannen ontvangen, die ondertekend moeten zijn door de klant of diens mantelzorger en terwijl er al een stervenspad was ingezet. Hoe boos ik daarover kan worden, daar zal ik jullie maar niet mee vermoeien.

Dus ja, laten we denken in oplossingen, laten we de maatschappij vertellen hoe het er nu in de zorg naar toe gaat en wat wij nodig hebben om ons werk goed te kunnen doen, kwaliteit neer te zetten en zo min mogelijk fouten maken maar juist levens te redden en waar nodig de mensen te helpen om op een humane manier te kunnen en mogen overlijden, want ook dat is zorgen…

Samen zijn we sterk

Liefs Desiree