Gedwongen van continent naar incontinent

Gedwongen van continent naar incontinent, ik vind dit verschrikkelijk en niet moeten kunnen. Maar ik hoor het steeds vaker en dat baart mij zorgen.

Jaren geleden had ik er al diverse keren discussies over met mijn collegae op de werkvloer. Maar mevrouw wil naar het toilet en dan zei mijn collega, ze heeft toch een broekje aan, dan doet ze het daar maar in. Ik kon het niet, ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om dat te zeggen en ik liep dan ook met mevrouw naar het toilet en een half uur later nog een keer en  nog een keer. Mevrouw slikte vochtafdrijvers en ze had dus werkelijk steeds hoge nood, dat deed ze toch ook niet express. Mijn collegae verklaarden mij voor gek.

Persoonlijk vind ik het vreselijk om het opzettelijk in mijn broek te moeten doen. Ik heb meegedaan met incontinentiemateriaal testen, heb twee weken lang met allerlei soorten broekjes aangelopen, ermee gewerkt en ook nachts verplicht aangehouden en wat vond ik het smerig om alles zo te moeten laten lopen.

Ik zat onder de uitslag, werd gek van de jeuk en begon zelfs wonden te ontwikkelen.  Het is goed geweest om zelf te ervaren wat het precies met je doet. Ik vond mezelf continue erg stinken, want, ja ik rook de hele dag een bepaalde geur. Ik vond het ook enorm denigrerend dat mijn collegae aan mijn kont voelden, om te kijken of de luier al vol zat. En als die vol zat, voelde dat echt heel zwaar.

Wellicht vind ik het, mede daarom, niet kunnen dat je zegt tegen iemand, plas maar in je broek. Het is mensonterend.

Nu de mensen langer thuis kunnen blijven wonen, neemt dit probleem in de thuiszorg, ook toe. Zeker bij de mensen die geen partner meer hebben en geen mantelzorger om hen heen, zelf niet in staat zijn om zelfstandig de toiletgang te kunnen verrichten, is dit orde van de dag. De thuiszorg kan niet van hot naar her rijden om iedereen te begeleiden bij het toiletbezoek. En een toiletbezoek valt nu eenmaal niet tot op de minuut te plannen.

En deze mensen spreek ik dagelijks. Huilende mensen aan de telefoon die het hebben laten lopen omdat het te lang duurde dat er een zuster komt, zich vies voelen en wanhopig bellen voor hulp. Ik vind het lastig om daar mee om te gaan, omdat ik het mij zo goed kan voorstellen dat het zo vies is.

Ik hoor ook dat de zorgverzekeraar bepaalt hoeveel incontinentiemateriaal je per dag mag gebruiken. Heb je diaree en meerdere ongelukjes per dag, dan is dat vooral jouw probleem, want meer dan twee tot drie broekjes worden echt niet vergoed. Zouden de zorgverzekeraars ook niet eens dat incontinentiemateriaal verplicht moeten testen, zodat ze kunnen voelen wat het met je doet. En ja, ik geef dan met liefde een heerlijk glas bitterzout te drinken, je weet wel, dat enorm vieze drankje wat je voor een darmonderzoek krijgt en je darm volledig ledigt. Zullen ze dan nog steeds willen bepalen hoeveel broekjes er per dag gebruikt mogen worden?

Ik begrijp heus wel dat de kosten beheersbaar moeten blijven, maar moet het dan echt zo cru?

En nee ik ben niet tegen kosten beheersing, ik ben ook zeker niet tegen incontinentiemateriaal. Op mijn verzoek mocht ik een pilot draaien om tijdens de nachtdiensten in het verpleeghuis, de verplichte verschoonrondes te schrappen. Het was de gewoonte om 2 tot 3 keer per nacht, alle incontinente bewoners wakker te maken om het incontinentiemateriaal te verschonen. De mensen hadden gebroken nachten, werkten ook niet altijd even fijn mee en kregen mede daardoor meer medicatie. Tijdens de pilot kregen ze een zwaarder incontinentiemateriaal zodat de verschoonrondes niet meer nodig waren. Mensen waren daardoor smorgens uitgeruster, sliepen beter en rustgevende medicatie kon in veel gevallen worden afgebouwd. Het zwaardere materiaal was weliswaar duurder, maar omdat het niet verwisseld hoefde te worden, was het per nacht wel goedkoper.  Het werd een groot succes en na de positieve evaluatie in de gehele organisatie ingevoerd.

Maar ja, de meeste zorgverzekeraars willen maar 1 soort incontinentiemateriaal vergoeden, dus dat dan dagelijks de lakens nat zijn, is natuurlijk niet hun probleem. Sommige mensen doen uit wanhoop, twee broekjes over elkaar heen, wat dan ook niet werkt, omdat dit materiaal daar niet op gemaakt is. Hoe triest.

Ik heb tijdens mijn opleiding de spreuk van Protagoras geleerd

De mens is de maat van alle dingen

Misschien moet iedereen die vind dat ze wat over de zorg mogen vinden, beleid bepalen en mede de zorg onmogelijk maken deze uitspraak eens ter harte moeten nemen en dagelijks moeten toepassen als ze van achter hun bureau gaan bepalen wat ik bij de klant mag doen, mag gebruiken en vooral allemaal moet rapporteren.

Want zeg nou zelf, zou jij vrijwillig in je broek je behoeften willen doen en daar nog uren mee doorlopen? Gedwongen van continent naar incontinent, daar kiest toch niemand voor.

Liefs, Desiree